دلنوشته ای که باید 2 سال پیش مینوشتم 

چقدر پستند به راستی چقدر پستند ادمهایی  که نام خود را دوست مینهند ادعای دوستی میکنند نقش دوستی بازی میکنند اما در حقیقت شیطان صفتانی هستند در لباس دوست که در تمام  دوران دوستی تو را گول میزنند با رنگین کمان وجودشان هر دفعه به رنگی در می آیند که مبدا رسوا شوند و در حقیقت هر رنگ زهری ست که به آرامی به وجود تو تزریق می کنند آنقدر ماهرانه تزریق می کنند که تو متوجه نمی شوی و همچنان صادقانه به دوستی ت ادامه می دهی دوستی ای صادقانه برای تو و منفعت طلبانه برای آنان .

زمان می گذرد همچنان می گذرد و تنها گذشت زمان از وجود پست این آدمیان رو نمایی می کند و انجاست که تازه درپشتت کمی احساس درد میکنی برمیگردی و نگاه میکنی انگاه تازه متوجه زخم خنجرهایی که از پشت به تو زده شده میشوی زخم خنجرهایی که بعضی هایشان تازه تازه است گویی همین دیروز یا همین  چند دقیقه پیش از دل خنجر جدا شده اند ؛ آه بعضی هایشان چقدر سوزناک است چطور این همه مدت متوجه شان نشده بودم ... تازه میفهمی که چقدرآسان سالها تو را گول زده اند این ادمیان پست صفت .

تف بر وجود چنین ادمیان که از انسانیت ذره ای بو نبرده اند ... ای کاش فقط ای کاش بفهمند که در حال فرورفتن در لجنی هستند که خودشان در حال بوجود اوردنش هستند ... امیدوارم خدای عزیزم که ذره ذره اعمال و کارا و چیزهارو میبینه  خودش سزای این ادمای پست رو بده ...

برای یک مخاطب پست

هه تازه فهمیدم حیف دوستی صادقانم واسه ی تویه نامرد منفی گرا

نظرات شما عزیزان:

mahasa

ساعت13:43---17 تير 1396

عکس نوشته تون عالی بود

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: